4

Onze Heer, sprekend tot de hogepriesters en oudsten, vertelde hen dat het koninkrijk van Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker van hen weggenomen zou worden en gegeven worden aan een natie die de vruchten er van zou voortbrengen; en als bewijs citeerde Hij Psalm 118:22,23. De gelijkenis van de wijngaard werd bij deze gelegenheid tot hen gesproken (Matt. 21:33-46). Zij vervulden deze gelijkenis door Hem te verwerpen. En Hij nam het koninkrijk van hen weg en geeft het aan hen die Hem ontvangen, en die kern vormen van de gelovige natie van die dag.

6

Jesajaheil is JAH 28:16

7

Petrusrots zelf, al snel na de Pinksterdag en voor de hogepriesters, beschuldigde hen van het verwerpen van de Steen die de hoeksteen moest worden (Hand. 4:11).

9

Toen JAHWEH Zijn volk naar Zichzelf bracht op adelaarsvleugels, had Hij als doel dat zij Zijn bijzondere schat zouden zijn, boven alle volken, en dat zij een koninkrijk van priesters zouden zijn en een heilige natie (Exo. 19:4-6). Tot op heden hebben zij, door hun ongeloof, dit ideaal niet bereikt, maar zij die ChristusGezalfde ontvangen zullen het vervullen in het komende koninkrijk. Als koningen zullen zij voor Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker heersen over de naties en als priesters de naties bij Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker brengen.

10

De zinsneden "niet een volk" en die "niet barmhartigheid hebben ontvangen" worden meestal aan de heidenvolkeren toegewezen, in tegenstelling tot Israėlstrijder van God. Deze passage wordt dan aangehaald ten gunste van het zonder onderscheid toepassen van Petrusrots’ brieven op alle mensen van alle tijden, in het bijzonder op de huidige ekklesia die ChristusGezalfde’ lichaam is. Maar een nauwere overweging zal aantonen dat deze passage precies het tegenovergestelde bewijst, want ze citeert uit de profetie van Hoseahulp (van JAH), die spreekt over de zonen van Israėlstrijder van God, en kan onmogelijk geļnterpreteerd worden als voor enig ander volk. Een passage leest als volgt (Hos. 1:9-11):

"En Hij zeide:
Noem zijn naam Lo-ammi;
want gijlieden zijt Mijn volk niet,
zo zal Ik ook de uwe niet zijn.
Nochtans zal het getal der kinderen Israėlstrijder van Gods
zijn als het zand der zee,
dat niet gemeten noch geteld kan worden;
en het zal geschieden dat ter plaatse, waar tot hen gezegd zal zijn:
Gijlieden zijt Mijn volk niet;
tot hen gezegd zal worden: Gij zijt kinderen des levenden Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikkers.
En de kinderen van Judalof, en de kinderen Israėlstrijder van Gods
zullen samenvergaderd worden,
en zich een enig hoofd stellen,
en uit het land optrekken;
want de dag van Jizreel zal groot zijn."

De begeleidende passage is net zo duidelijk (Hos. 2:23):
"En Ik zal ze Mij op de aarde zaaien,
en zal Mij ontfermen over Lo-ruchama;
en Ik zal zeggen tot Lo-ammi:
Gij zijt Mijn volk;
en dat zal zeggen: O, mijn Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker!

Deze citaten kunnen zeer zeker niet verwijzen naar enige ander volk dan de gekozen natie.

12

"Het gedrag van jullie onder de naties" of heidenen, bevestigt onze conclusie dat Petrusrots schrijft aan hen van zijn eigen natie, buiten het land.

13

Het word "schepping" hier is hetzelfde woord dat altijd zo wordt weergegeven in elke andere voorkomende plaats. Het idee dat scheppen een voorrecht is van Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker, leidde mogelijk onze vertalers er toe het hier te veranderen in "verordening". Maar het zijn contexten als juist deze die de Engelse lezer aan moeten sporen zijn begrip van dit woord te corrigeren, want volgens deze passage kan een mens scheppen, en het woord betekent niet "tot stand brengen wat tot dan toe niet bestond".

21

De voetstappen volgend die onze Heer achterliet terwijl Hij op aarde was, wordt vaak gezien als de ideale menselijke houding voor gelovigen in ChristusGezalfde. En dat is het ook – voor de Besnijdenis, aan wie Petrusrots schrijft. Hoewel Zijn kanaal zijnde waardoor de waarheid voor vandaag onthuld zou moeten worden, hield Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker hen weg van contact met ChristusGezalfde tijdens het leven van onze Heer op aarde, zowel voor als na Zijn opstanding. Het was pas na Zijn opstijging in heerlijkheid dat Hij Saulafgebeden (van God) hebreeuwse vormus riep, en zijn naam veranderde in Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine, en hem een medium maakte voor de bijzondere waarheid die van kracht is tijdens de afvalligheid van Israėlstrijder van God. Saulafgebeden (van God) hebreeuwse vormus’ roeping had al lang tevoren gebeurd kunnen zijn, maar werd opzettelijk uitgesteld om overeen te komen met de waarheid die aan hem zou worden toevertrouwd. Hij, en wij, kennen ChristusGezalfde alleen als opgevaren en verheerlijkt. Indien wij met Zijn aardse leven verbonden waren, zoals de Syro-Foenitische vrouw (Mark. 7:26), zouden we niet meer dan een paar kruimels van Israėlstrijder van Gods tafel kunnen krijgen. Hij handelt in heerlijkheid niet zoals Hij handelde op aarde. Nu maakt Hij geen onderscheid tussen Jood en heiden, maar giet onuitspreekbaar grotere genade uit over beide dan mogelijk was toen Hij de Dienaar van de Besnijdenis was (Rom. 15:8). De sleutel voor gedrag dat Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker een genoegen doet is het nadoen van Zijn huidige houding ten opzichte van ons in onze relaties met onze medemensen. Het is niet redelijk Zijn voetstappen na te volgen toen Hij alleen kwam voor de verloren schapen van het huis van Israėlstrijder van God en Zich weghield van contact met het buitenland. Zijn wandel in het land is geen model voor ons gedrag buiten het land. Daarom worden we opgeroepen imitatoren van Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine te zijn, omdat hij van ChristusGezalfde is (1Kor. 11:1), want hij kende ChristusGezalfde als opgevaren en verheerlijkt. En wij worden aangemoedigd om imitatoren van Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker te zijn, als geliefde kinderen (Efe. 5:1). Zo’n plaats hadden wij, zondaars uit de heiligen, niet toen ChristusGezalfde Zich beperkte tot de begunstigde natie.