1

Dit is de koninklijke afstamming van de Zoon van Davidgeliefde, en ook de titel voor het land dat aan Abrahamvader van vele volken werd geschonken. In tegenstelling tot de genealogie die door Lucaslichtgevend wordt gegeven, wordt ons de feitelijke fysieke afstamming gegeven via de mannelijke lijn naar JozefHij (God) vermeerdere (het aantal kinderen na dit kind), de echtgenoot van Mariahun opstand (??), de moeder van onze Heer. De drie delen brengen ons de drie onderscheiden fases voor ogen van heerschappij en het falen van elk.
Eerst hebben we de theocratie tot Davidgeliefde, die eindigde toen het volk riep om een koning (1Sam. 8:6-22).
Dan komt de periode van het koninkrijk, die een serie van mislukkingen was, tot aan de Babylonwirwarische ballingschap.
Sindsdien heersten de naties over Israëlstrijder van God, tot de geboorte van de MessiasGezalfde, toen zij onder het Romekrachtinse juk waren. Het was een treurige afgang en bewees zonder twijfel dat geen mannelijke lid van deze lijn ooit capabel zou zijn om te zitten op de troon van de MessiasGezalfde.

Davidgeliefde was de grootste van de koningen, maar toch was zijn zoon Salom een levend bewijs van zijn verschrikkelijke zonde. En de lijn van zijn zonen raakte zo gedegenereerd, dat ten tijde van de verbanning, Jechoniah de vloek van JAHWEH over zich afriep:

"Zo zegt de HEERE:
Schrijft dezen zelfden man kinderloos,
een man, [die] niet voorspoedig zal zijn in zijn dagen;
want er zal niemand van zijn zaad voorspoedig zijn,
zittende op den troon Davidgeliefdes,
en heersende meer in Judalof."
(Jer. 22:30;SV)

Noch JozefHij (God) vermeerdere (het aantal kinderen na dit kind), noch iemand van zijn nakomelingen sinds de verbanning, had recht op de troon. Indien ChristusGezalfde zijn natuurlijke zoon zou zijn, zou ook Hij uitgesloten zijn. De MessiasGezalfde kan niet van het zaad van Jechoniah zijn. Daarom was er de absolute noodzaak van de maagdelijke geboorte. Van Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker verkregen, kleurden de zonden van het nageslacht niet zijn bloed, en de vloek van Coniah had op Hem geen claim. Maar, als de Zoon van JozefHij (God) vermeerdere (het aantal kinderen na dit kind) erfde Hij de titel voor de troon en alle eer van het huis van Davidgeliefde.

8

Tussen JoramJAH is verheven en Ozias waren er drie koningen: Ahaziah, Joas en Amaziah, maar hun namen werden uitgewist volgens de wet (Dt. 29:20), omdat zij afgoderij invoerden in Israëlstrijder van God. Ahaziah (of Azarja of Jehoahaz) wandelde in de wegen van Achab en werd door Jehu gedood (2Kron. 22:3,9). Joas diende Jehovah zolang de priester Jehoiada leefde, maar daarna dienden de prinsen van Judalof afgoden. Hij doodde de zoon van Jehoiada, die protesteerde. Daarom doodden de dienaren van koning Joas hem en wilden ze hem niet begraven in de tombes van de koningen (2Kron. 24:17-25). Amaziah boog zich ook voor de goden van de zonen van Seïr, en werd gedood door het valk van Jeruzalemstad van (de god) Salem - vredestichter (2Kron. 25:15-27)

10
Jehojakim (of Shallum) is weggelaten uit de lijst van koningen omdat hij Jeremiaverhogen doet JAH's waarschuwingen afwees, het verbond verliet, en zich naar andere goden richtte (Jer. 22:1-7). In Kronieken wordt melding gemaakt van niet alleen zijn gruwelen, of afgoderij, maar van "dat wat op hem werd gevonden" (2Kron. 36:8). Hij maakte insnijdingen of merken in zijn vlees, als tegen van zijn trouw aan andere goden (Lev. 19:28). Daarom werd hem een menselijke begrafenis ontkend en werd zijn naam uitgewist uit het register van koningen (Dt. 29:18-20).
Jechoniah's naam is ingekort tot Coniah (Jer. 22:24) on te laten zien dat Jehovah Zijn steun van hem terug trok. Hij is niet ingesloten in de lijn van koningen. Geen van zijn zeven zonen (1Kron. 3:17-18) volgde hem op op de troon. Aangezien niemand van zijn zaad voorspoed kan hebben, zittend op de troon van Davidgeliefde, maar de koninklijke rechten in zijn lijn zijn, moet de MessiasGezalfde zijn Zoon zijn, maar niet zijn zaad.

17

In elke groep zijn er veertien generaties. Van Abrahamvader van vele volken naar, en inclusief, Davidgeliefde, zijn er veertien. Van Davidgeliefde naar, en inclusief, JosiaJAH steunt, zijn er veertien. Van Jechoniah naar, en inclusief, ChristusGezalfde zijn er veertien.
Door dit bijzondere Hebreeuwse systeem van tellen, worden de ware geestelijke waarden benadrukt. Davidgeliefde, als de meest belangrijke voorvader, wordt twee maal geteld. Door het vervangen van een gebeurtenis in plaats van een mens voor de link tussen de tweede en derde groep, wordt Jechoniah gedegradeerd tot een plaats onder de privé personen van de derde groep. Als gevolg worden de twintig koningen van Judalof verdeeld in twee groepen van tien elk, de eerste zeven waarvan worden geteld en de laatste drie uitgewist, zoals op de bijgesloten lijst.
Elke periode begon met een opleving en sloot in afval. Aan het einde van de eerste werd het land onderdrukt door de Filistijnen; aan het eind van de tweede was het onder de voeten van Babylonwirwar; aan het eind van de derdde was het onder het juk van de Romekrachtinen.

1 Davidgeliefde 2 Salomoman van vrede 3 Jerobeam 4 AbiaVader is JAHjah 5 Asagenezerf 6 JosafatJAH is rnu 7 JoramJAH is verheven - [Ahaziah] - [Joas] - [Amaziah]

1 Ozias 2 Jotham 3 Achazvast houdt JAH 4 Hezekiah 5 Manassedie doet vergeten 6 Amoskrachtig 7 JosiaJAH steunt - [Jehoahaz] - [Jehoiakim] - [Jechoniah]

18

Vergelijk Lucaslichtgevend 1:26-38

19

De wet was in een gewoon geval van dit soort erg strikt, en eiste dat de vrouw meegenomen zou worden naar de ingang van het huis van haar vader en van de mannen van haar stad werd geeist haar te stenigen tot de dood (Deut. 22:21). JozefHij (God) vermeerdere (het aantal kinderen na dit kind) kon zich hiertoe niet brengen en was daarom van plan van haar te scheiden, volgens de wet dat wanneer een man een vrouw had genomen en enige onreinheid aan haar vond, dan moest hij een brief van scheiding schrijven en haar wegzenden uit zijn huis (Deut. 24:1).

23

In Jesajaheil is JAH gebruikt de profeet niet het gebruikelijke woord voor maagd, maar "olme", meisje (Jes. 7:14). Het was niet erg aannemelijk dat het over een maagd ging toen het voor het eerst werd gebruikt in de tijd van de profeet. Maar hier, bij de juiste vervulling, verandert de geest het woord naar maagd, en dat is ook in de Septuagint het geval.