1

Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine richt zijn aandacht nu op de minderheid in Korintheverzadigd, die zich nog steeds tegen hem keerden. Zij kunnen heel wel die groep zijn die zei: "Ik ben van ChristusGezalfde" (1Kor. 1:12) en schijnen geleid te zijn door een afgezant van de Judalofïsten. Deze mannen waren trots en heerszuchtig, heel anders dan de ChristusGezalfde in Wie zij roemden, vandaar dat Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine een beroep doet op de zachtheid en mildheid van ChristusGezalfde. Ze wandelden naar het vlees en stonden op grond daarvan voortdurend tegen hem op. Ze schatten zijn zachtmoedigheid geheel verkeerd in en noemden het lafhartigheid; ze zeiden dat hij op afstand dapper genoeg was, maar bang om zijn dreigementen uit te voeren als hij aanwezig was. Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine, in antwoord hier op, hoopt dat hij nooit geroepen zal worden het gezag dat hij bezit op vernietigende wijze uit te oefenen, maar maakt duidelijk dat hij de geestelijke kracht heeft om, indien nodig, een campagne te voeren. Met een vrijmoedig beeld vergelijkt hij zijn geestelijke oorlogsvoering met het neerhalen van de forten van de vijand en al zijn tegenstanders in gevangenschap leiden. De meest krachtige wapens zijn niet materieel, maar geestelijk. Ook zijn plaats en achting niet zo krachtig als waarheid. Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine was in z’n eentje meer dan gelijkwaardig aan de judaïserende afgezanten die door Jeruzalemstad van (de god) Salem - vredestichter uitgezonden waren. Valse broeders als deze waren zijn meest hartgrondige vijanden.

7

De ongeestelijke, vleselijk gezinde mens kijkt alleen naar het oppervlak. Maar nergens zijn uiterlijkheden zo misleidend als in geestelijke zaken. Onze Heer Zelf had geen van de oppervlakkige kenmerken van grootheid. Bij Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine schijnen deze kwaliteiten in het bijzonder afwezig te zijn geweest, die werden verlangd van hen die het leiderschap in de wereld op het oog hadden. Zijn openbare spreken schijnt het speciale punt te zijn geweest waarop zijn vijanden hem aanvielen. Griekse sprekers waren mogelijk de beste die de wereld ooit had gezien. Vergeleken daarmee was Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine’ voorkomen zwak en zijn overdrachtsvermogen bespottelijk. Maar wat is er geworden van al deze meesters van de spraakkunst? Ze zijn dood en hun inspanningen zijn met hen gestorven. De weinigen die overblijven zijn modellen van schoonheid, maar ontberen alle geestelijke kracht. Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine’ worden veranderden zijn toehoorders, niet door zijn wijze van overdracht, maar door hun waarheid en kracht.

11

Zelfs verdraagzaamheid en zachtmoedigheid kennen hun grenzen. De apostel maakt duidelijk dat, wanneer hij opnieuw tot hen kwam, hij net zo zwaar zou handelen als hij schreef met hen die nog steeds tegen hem op stonden. Hij wenst niet door hun standaard geoordeeld te worden, want het heeft geheel geen nut om mensen door mensen te laten meten. Iedereen kan groot zijn in een gemeenschap van dwergen. Als de standaard fout is, dan is dat ook met grootheid het geval.

13

Deze tegenstanders van hem gingen verder dan ze konden. Ze kwamen nooit in Korintheverzadigd bij het verkondigen van het evangeliegoede bericht, maar nadat Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine had gezwoegd, toen kwamen ze en roemden ze dat zij, en niet hij, anderen voorbij waren gegaan om het te brengen. Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine was van plan het evangeliegoede bericht verder te brengen, naar gebieden waar het nog nooit was verkondigd. Waren zij van plan hem voorbij te steken om de maagdelijke velden te bereiken, zodat ze een echte reden hadden om te roemen? Het is duidelijk dat het hen beter paste te roemen in wat door een ander al was bereikt, en niet het zwoegen en de ontberingen te verduren van een zendingsreis, met alle moeilijkheden en gevaren van dien.

Als iemand het had, dan was het wel Pauluspauze, tussentijd - latijn: de kleine die recht had op roemen.Hij had zo hoog in hun achting moeten staan dat niemand in hun ogen zijn plaats kon innemen, en zeker niet zij die geen echt recht er op hadden en die er voor kozen degene te belasteren die voor hen in hun midden had gezwoegd en geleden .