1

De apostelen beledigden zowel de priesters als de Sadduceeënrechtvaardigen (afgeleid van Sadok-rechtvaardig) door hun daad. Het was het voorrecht van de priesters om het volk te onderwijzen. Zij zouden de belangrijkste ondersteuning van de apostelen moeten zijn bij het verkondigen van het koninkrijk. Maar ze zijn jaloers omdat deze gewone mannen een gehoor bevelen en zich hun gezag toe-eigenen in zake leerstellingen. De Sadduceeënrechtvaardigen (afgeleid van Sadok-rechtvaardig) zijn in het bijzonder beledigd, aangezien zij de leer van de opstanding ontkenden, die het centrale punt was in de verkondiging door de apostelen. Zonder de opstanding was de MessiasGezalfde dood en werd alle hoop op Zijn koninkrijk met Hem gekruisigd. Maar gegeven de kracht van Zijn opstanding, worden alle beloften van het koninkrijk bevestigd. De officier van het heiligdom had het bevel over de Leviaanhanger, aanhankelijktische wacht, die het militaire overzicht had over de heilige gebieden, waar de heidenen niet binnen mochten gaan.

5

Dit was het hoogste geestelijk hof in Israëlstrijder van God. Het bestond uit de hoofden van de vier en twintig groepen priesters, de schriftgeleerden en oudsten; men zegt dat ze samen met één en zeventig waren. De namen van de hogepriester en zijn directe assistenten worden genoemd vanwege hun officiële gewicht. ChristusGezalfde erkende hun gezag (Matt. 23:2).

8

Het evangeliegoede bericht van het koninkrijk wordt nu voor de eerste keer sinds de dood van ChristusGezalfde verkondigd aan Israëlstrijder van God als natie, zoals vertegenwoordigd door hun leiders en oudsten en schriftgeleerden. Tot dan toe was het met aanzienlijk succes gegaan naar individuen in de natie. Nu hangt alles af van de houding van de officiële hoofden van het volk. Zij hadden de MessiasGezalfde Zelf afgewezen en waren verantwoordelijk voor Zijn kruisiging. De hogepriesters en oudsten wisten dat Hij Zijn opstanding had voorzegd (Matt. 27:63). Zij hadden het bewijs van de wachten, die zij omgekocht hadden om een vals verhaal te vertellen (Matt. 28:13). Hierbij voegen nu de apostelen hun getuigenis en bevestigen het door de lamme man te genezen. Wanneer Petrusrots spreekt zijn ze in het geheel niet in staat hem te antwoorden. Nu zijn ze toch zeker er van overtuigd dat JezusJAH redt de MessiasGezalfde is? Indien Hij de lamme man kan redden,kan Hij ook de natie redden. Hier was de gelegenheid voor Israëlstrijder van God. Ze stonden aan de grens van het koninkrijk. Indien zij Hem aanvaardden, zou Hij hen spoedig bevrijden van hun vijanden en komen om de soevereiniteit op te richten die door de profeten was voorzegd. Zouden zij het getuigenis van de Geest weigeren, zoals zij Hem hadden afgewezen, dan zou het de hele natie betrekken bij een aionische zonde en zou het koninkrijk niet komen.

De vraag van de discipelen over het herstel van het koninkrijk op dit moment, wordt hier voor de eerste maal beantwoord. Steeds weer tijdens de loop van de verkondiging er van, verwerpen de Joden de Koning en het koninkrijk. Hier echter hebben we de eerste afwijzing. Dit is de hoogste crisis in het boek Handelingen. Hadden zij het getuigenis van de apostelen aanvaard, dan zou de natie hun leiding hebben gevolgd en zou het succes van de verkondiging van de apostelen verzekerd zijn. Nu zij het getuigenis over Zijn opstanding verwerpen, is het duidelijk dat Israëlstrijder van Gods terechte soevereiniteit op dit moment niet voor hen hersteld zal worden.

13

Petrusrots en JohannesJAH is genadig waren zeer zeker geen onwetende mannen, ook al ontbrak hen de cultuur en genegenheid die de geleerde klasse van toen markeerde. Zij waren in de school van ChristusGezalfde geweest.

19

De houding van het Sanhedrinraadsvergadering had als onmiddellijk gevolg dat hun gezag werd afgeschaft. Zij hadden moeten regeren voor Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker, nu worden ze opgesteld tegen Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker. Ze zouden een schrik moeten zijn voor kwaaddoeners, nu vallen ze hen lastig die Zijn wil uitvoeren. Petrusrots, als apostel van de MessiasGezalfde, was een van de echte heersers in Israëlstrijder van God en zal eens op een troon zitten in het koninkrijk (Matt. 19:27). Daarom heeft hij het recht om tegen het Sanhedrinraadsvergadering op te staan en de opdracht uit te voeren die Hij van zijn Meester kreeg. Dit is voor ons geen voorbeeld om in deze bedeling te volgen. Wij dienen ons te onderschikken aan het hogere gezag (Rom. 13.1).

22

De genezing van de lamme man wordt een teken genoemd, en heeft daarom typerend belang, in bijzonder met betrekking tot zijn tijd. Kan dit niet doen denken aan de veertig jaren die volgden, gedurende welke Israëlstrijder van God niet in staat was voor Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker te wandelen?

23

De dreigingen van het Sanhedrinraadsvergadering brachten een krachtig effect voort op de gelovigen. Zij waren er aan gewend hun religieuze leiders onvoorwaardelijke te gehoorzamen. In feite gaven ze hun eigen leiders en oudsten een plaats die de Romekrachtinse macht nooit kon verkrijgen. Ze moeten de een of andere goddelijke aanwijzing hebben gehad voor het voortgaan op een koers die door het hoogste Joodse gezag verboden was. Dit is te vinden in het tweede deel van de eerste Psalm (gewoonlijk de tweede Psalm genoemd). Hier worden hun eigen leiders verbonden met de naties in vijandigheid tegen de MessiasGezalfde. De Psalm zou tot het einde gelezen moeten worden. De dreigingen van het Sanhedrinraadsvergadering zijn niets vergeleken met JAHWEHs dreigingen tegen hen. De rechters van het land worden aangespoord opgeleid te worden en de Heer te dienen, anders vergaan zijn wanneer Zijn verontwaardiging slechts een beetje brandt (Psalm 2:10-12). Het feit dat hun leiders niet langer onder JAHWEHs bescherming staan, maar voorwerpen zijn van Zijn verontwaardiging, moedigt hen aan voort te gaan met de verkondiging, ondanks de tegenstand. Bovendien was de hand van de Heer met de apostelen, want velen waren tot geloof gekomen en het was duidelijk dat het Sanhedrinraadsvergadering zelf bang was hun volle macht uit te oefenen, anders zouden Petrusrots en JohannesJAH is genadig niet zijn vrijgelaten.

30

De zwakke tegenstand van het Sanhedrinraadsvergadering is tegengesteld aan de vrijmoedigheid van hen die het evangeliegoede bericht verkondigden. Godgrieks: Theos - Plaatser of Onderschikker manifesteerde Zichzelf door wonderlijke tussenkomsten en de krachten van het koninkrijk waren overvloedig aanwezig.

32

De wetten over bezit waren in Israëlstrijder van God zo anders dan die waaraan wij gewend zijn, dat het voor ons moeilijk is deze en andere passages te begrijpen. Ten eerste had iedere Jood zijn lotdeel en dat kon niet worden verkocht. Ook al deed men er afstand van, het kwam weer naar hem terug in het Jubeljaar. Dit is zijn levensonderhoud. Indien het koninkrijk zou komen, zou het land volgens de profeten weer herverdeeld worden (Eze. 47:13). Het handelen van de Pinkstergelovigen is geheel op dit feit gebaseerd. Wat ze ook buiten hun lotdeel hadden zou terug gaan naar de rechthebbende lotdeelhouder wanneer het koninkrijk wordt opgericht. Met het oog hierop verkochten zij de landerijen en huizen die zij bovenop hun lotdeel verkregen hadden en deelden hun bezittingen, of persoonlijk bezit zoals geld, onder elkaar.

34

Onroerend goed was een stuk eigendom waarvan het feitelijk recht verkregen kon worden, zoals het onder westerse naties vandaag gewoonte is. De naam, die afgescheiden betekent, laat zien dat onroerend goed niet een stuk land was dat gezamenlijk werd bezeten, zoals een lotdeel, maar in bezit was met een recht dat niet aangetast werd door het Jubeljaar. Gethsemaneolijvenpers was zo’n stuk land (Matt. 26:36). Judaslof (Griekse vorm van Juda) toonde zijn ongeloof door zo’n stuk land te kopen met de prijs van zijn Heer, en de hogepriester voltooide de aankoop door het geld te betalen. Dit was het bewijs dat zij niet geloven in het komende koninkrijk, want zij zouden nooit het bloedveld gekocht hebben als het recht er op ongeldig zou worden wanneer het land onder de stammen herverdeeld zou worden in die dag. De discipelen, wetend dat zulk land niet in overeenstemming was met de wet en dat het verspeeld zou worden onder de rechtvaardige heerschappij van de MessiasGezalfde, stopten de middelen die verkregen werden uit hun verkoop in een gezamenlijk fonds.

36

Het lotdeel van de Leviaanhanger, aanhankelijketen kon niet verkocht worden (Lev. 25:34). Maar dit veld was zijn persoonlijk eigendom. Was de koning gekomen, dan zou hij zijn deel gehad hebben in hun lotdeel (Eze. 48:13,14).